Početkom novembra ove godine izašla je iz štampe, u izdanju „Borbe”, monografija „Vojvoda Živojin Mišić” dr Petra Opačića. Na osnovu arhivske građe iz domaćih i stranih arhiva i obimne literature naš poznati istoričar, opisao je životni put i vojničku karijeru proslavljenog vojvode Živojina Mišića od njegovog najranijeg detinjstva u rodnom Struganiku, gde je napasao koze i ovce, do vojskovođe svetskog glasa.
Glumac Teatra „Joakim Vujić” Vladan Živković (47) Valjevac je rođenjem, ali je svoj profesionalni i životni put vezao za Kragujevac. U gimnaziji, „čuvenoj” valjevskoj, bio je član dramske sekcije (Dejan Mijač, Voja Brajović, Jasmina Ranković, Ivan Tomašević Žuća, Nenad Jezdić...), koja je ove godine proslavila stogodišnjicu postojanja, kao i u valjevskom Domu omladine i „Abraševiću”. Pokušao je da upiše beogradski FDU, ali je stigao samo do užeg izbora. Nastavio je da glumi u trupi Bate Miladinovića pri Radio Televiziji Beograd.
KUŠAK * VEDUTE * DVORIŠTA * TEZGE
Pošto dobar deo naših pravoslavaca češće svraća u kafanu nego u crkvu, to je Opštinski odbor Demohrišćanske stranke Srbije iz Ljiga došao na ideju da u hotelu „Ljig” (na samoj granici između dve eparhije) upriliči u petak, 6. decembra, dobrotvornu (posnu) večeru sa ciljem da prikupe nešto para za opremanje pomenutih crkava. Pozvana su, razume se, i obadva episkopa: žički gospodin Stefan (zamenjuje ga g. Atanasije Jevtić) i valjevsko-šabački g. Lavrentije, kao i sveštena lica sa ovog područja.
Prvi talas privatizacije * Zbogom oružje * Više na groblju nego u porodilištima * Policijski čas za tinejdžere * Baka i 250 razbojnika * Srpsko-srpski rečnik * Jubilej Ubske biblioteke...
Pripadam vrsti sramežljivih ljudi i o erotici ne mogu da govorim ni kad za „muškim stolom” neko viljuškom kucne čašu, ali pokušaću, glede erotike u srpskoj književnosti, da iskažem nekolika zapažanja, gledajući istina u tavanicu, no „sve misleći na...”
Odgovornost za rečeno (napisano), uvek je dvostruka: neposredna (za sadržinu rečenog), i posredna (za mogući odgovor). Kod nas je ova druga važnija nego drugde: navikli na crno-belo a ne i ostalo i prelaze, sada mnogi neće odvojiti nastojanja za očuvanjem ćirilice tako što se neće praktikovati samo latinica, od nastojanja da se očuva tako što će biti obavezna! „Dobronamerna nastojanja”, više dobronamerna nego dobro promišljena, lako će se priključiti nekim sasvim drugim, uključujući skorašnji apsolutno nepotrebni skandal (najblaža reč!) sa ovdašnjim anglikancima. Ili prerastajući u kontraproduktivno, u odnosu na prvobitnu nameru.
Nikada nisam pripadao visokom plemstvu onih novinara za kojima se žali (kad odu, umru, ili pobegnu!), niti pak čestitom bratstvu onih nesrećnika koji žale kad ih iz novina isteraju, pa od silne boli pokrenu druge novine... Tu „svetovnu službu” otaljavao sam kako sam umeo i mogao. Verujem, čak, i da se nisam previše brukao, pogotovo dok bih pisao reportaže.
Valjevci, valjda, govore valjevski! Za taj valjevski srpski jezik kažu da se još održao u svojoj izražajnoj moći i jezičkoj lepoti, životnosti i neiscrpnom jezičkom potencijalu. Kao takav ovaj je jezik jedna valjevska marka nesporna i u srpskom jeziku i u srpskom narodu, pa može biti i više od toga. Treba reći da je to i zato što su Valjevski kraj obilato, u talasima, naseljavali oni nesrećni Srbi koji su bežali u Srbiju bez igde ičega, osim što su sa sobom nosili svoj bistri, a delikatni i osetljivi, govor hercegovačk
Približilo se vreme da Revija „Kolubara” izabere novog VALJEVCA LIČNOST GODINE. Po ustaljenoj praksi, to će biti učinjeno 11. januara. Ustaljen je i sastav žirija - novinari i saradnici Revije „Kolubara” i drugi novinari Valjeva. Najavljujući novi izbor VALJEVCA LIČNOSTI GODINE donosimo u ovom dodatku, pored predloga za to počasno zvanje, i pravila po kojima se ova naša akcija sprovodi. Ovde su, takođe, predstavljeni i svi dosadašnji izabranici naših žirija.
Na dan Svetog Jovana Zlatoustog (26. novembra) u porti crkve Svetog arhanđela Mihaila u selu Tubraviću, poznatijoj kao Valjevska Gračanica, okupilo se dosta vernika iz Valjeva i okolnih sela, a sa njima i monahinja manastira Ćelije i monasi i sveštenici iz obližnih manastira i crkava. Na ovo okupljanje pozvali su ih krampovi radnika Zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Valjeva, koji su prethodnog dana započeli obijanje maltera sa fasade crkve čije se trajanje računa vekovima.
Na fotografiji, načinjenoj u Ljigu 20. januara 1934. godine, na Jovanjdan, ovekovečeni su gosti na slavi kod trgovca Milana P. Nedeljkovića, solunca i dugogodišnjeg predsednika Opštine.
Poštovana gospodo, Povod za ovo naše pismo i obraćanje čitaocima Revije „Kolubara” su vaši tekstovi „Oj opštinski komiteti” i „Više od igre” u kojima sa nipodaštavanjem i podsmehom govorite o našem angažmanu u muškom rukometnom klubu „Metalac” iz Valjeva.
Poslednji mesec godine za nama obeležili su lokalni izbori u pet varoši u Srbiji. Među njima na Ubu i u Tamnavi. Njihov zajednički imenilac je – odziv birača ispod 50 odsto, DOS poražen, SPS se vraća, DSS kako gde, Nova demokratija i na Ubu kao u Leskovcu ispod cenzusa od tri odsto. Po prvi put odbornici su birani po proporcionalnom sistemu, a predsednici opština neposredno uz (ovoga puta) dvokružno glasanje.
Da se kojim slučajem ova bruka pred Patrijaršijom, kada su ovdašnji satanisti sa pravoslavnim ikonama u rukama, sprečili grupu anglikanskih vernika, sa sve britanskim ambasadorom na čelu, da prisustvuje božićnoj misi, nije dogodila, ova 2002. godina bi se okončala prikraćena za nešto što joj je svakako pripadalo.
Vlast je slast, vlast je i meso i mast. Vlasti kajmak, narodu surutka. Uvek bilo i uvek će biti.
Skupština opštine Valjevo je 13. decembra 2002. godine, većinom odborničkih glasova donela odluku o nazivima za jedanaest novih ulica u Valjevu i istovremeno promenila dosadašnje nazive za 46 ulica.
Proglašenje najboljih i najuspešnijih sportista i klubova godine u našoj zemlji postalo je tradicija prvih godina posle Drugog svetskog rata. To su najpre činili pojedini sportski savezi. Tako je za 1949. godinu Atletski savez Jugoslavije za najbolju atletičarku u državi proglasio našu Valjevku Mariju Radosavljević, višestruku prvakinju i rekorderku Srbije, Jugoslavije i Balkana u kugli, koplju i disku. Ubrzo su najbolje birali sportski i drugi listovi za područja koja oni pokrivaju, a i šire. Među prvima bio je „Narodni sport” (sada „Sportske novosti”) iz Zagreba, koji je u prvoj godini svoga izlaženja - 1952. za najbolju sportistkinju Jugoslavije izabrao Mariju Radosavljević.
Knjiga Velibora Berka Savića podeljena je na tri dela. Na 118 strana su biografije sa fotografijama Solunaca - nosilaca Albanske spomenice, s nekoliko prigodnih ratnih slika i faksimila, tako da je i faksimil jedne naredbe Kralja Aleksandra Prvog i na naslovnoj strani knjige. Od 119. do 158. strane je poglavlje „Solunci na lomači”, a od 1959. do 204. su dokumenta. Na kraju je registar imena.
